ساختن باغ پدیده ای است که ریشه در ذوق و هنر انسان شادی جو و آسایش طلب دارد. این هنر از دیرباز جزء جدا نشدنی مردم ایران زمین محسوب شده و در همه ادوار از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.مردم یزد نیز همواره به طبیعت به دیده احترام نگریسته اند و چه بسا به دلیل همزیستی با کویر و آفتاب سوزانش قدر آن را بیشتر دانسته ، با وجود مشکل کم آبی ، باغ هایی را در اوج خلاقیت و نبوغ احداث نموده اند. در طراحی ، معماری و معماری منظر این باغ ها نبوغ خاصی نهفته است. روش آب رسانی و آبیاری آن ها نیز یکی از موارد مهم و قابل ذکر می باشد که از طریق انتقال آب از قنات حل شده است.مجموعه باغ دولت آباد که نمونه ای از معماری دوره زندیه است توسط محمد تقی خان یزدی، معاصر با شاهرخ میرزا افشار و کریم خان زند در سال 1160 ه . ق ساخته شده است.این باغ در دوره زندیه و قاجاریه در شمار زیباترین باغ های ایران بوده است که در دوره های بعد رو به ویرانی نهاده است. اما در حال حاضر توسط سازمان میراث فرهنگی یزد بخش غالب آن از جمله عمارت هشتی و بادگیر منحصر به فردش مرمت شده است. جالب ترین بنای مجموعه را عمارت هشتی و بادگیر تشکیل می دهد که تلفیق جریان هوا و آب به زیباترین شکل صورت گرفته است. کاربندی بسیار ظریف سقف هشتی اثر استاد حاجی علی اکبر خرمی است که با سیم گل و دمگیری گچی، به طرز بسیار استادانه ای اجرا شده است. دو ارسی مشبک با شیشه های الوان نیز، که توسط اداره میراث فرهنگی یزد ترمیم شده، به زیبایی بنا افزوده است، عمده ترین نکته ای که در طراحی عمارت نهفته، آن است که معمار سعی داشته تا با انتخاب زوایایی هوشمندانه بهترین دید و منظر را به داخل بنا هدایت کند.باغ از ردیف کاری درختان مختلف برخوردار بوده که عمده ترین آن ها را کاج، سرو و گل سرخ محمدی تشکیل می دهد. گونه های مختلف درختان میوه بخصوص انگور و انار، سایر فضاهای باغ را در بر میگیرند. باغ دولت آباد، به لحاظ بستان پیرایی ، فن توزیع آب و غنای طراحی معماری از مجموعه های دیدنی کشور محسوب می شود و به همین دلیل در فهرست آثار تاریخی به ثبت رسیده است.در اصلی این مجموعه در خیابان شهید رجایی قرار گرفته‌است.