روزگاری مردم اولیه شیراز در حاشیه این رود که «خرم دره» نام داشت و امروزه به «رودخانه خشک» معروف است دور هم جمع و مشغول گذراندن زندگی روزمره خود بودند. اندک اندک این جمعیت گسترش یافت و به دشت شیراز کشیده شد و شیراز کنونی را به وجود آورد.این رودخانه، رودخانه ای فصلی است که برای گذر از آن پل های متعددی روی آن زده شد که از جمله آن ها پل رودخانه خشک یا علی ابن حمزه است که معماری آن به دوره زندیه باز می گردد. لازم بذکر است مکان این نقطه روی نقشه حدودی است.