معبد آناهیتا در بیشاپور نماد پرستشگاه آب در دوره ساسانیان محسوب می شد. آناهیتا فرشته و نگهبان آب، فراوانی، زیبایی و باروری، در نزد ایرانیان دارای مقام بلند و ارجمندی بوده‌است به همین دلیل معابد متعددی در نقاط مختلف کشور برای پرستش این منبع ارزشمند و پاسداری از آن بنا شده که محلی است برای نیایش آب، یکی از چهار عنصر مطهر و مقدس و مورد احترام ایرانیان باستان.
پرستشگاه آناهیتا که برای استفاده از آب رودخانه شاپور در عمق شش متری زمین ساخته شده، به صورت مکعبی با دیواره های سنگی بزرگ است که این سنگ ها علاوه بر ملاط توسط بست های آهنی به هم متصل شده اند . سنگ های تنظیم آب و جوی های سنگی و باریکی که جریان های آب را مشخص و آن را در اندازه های مناسب به آبگیر وسط هدایت می کنند نشان از بکارگیری شیوه هایی خاص برای به نمایش در آوردن شکوه این عنصر مقدس دارند.