محله ی " پایین بازار" که همان "عوام کوی" یا محدوده ی شهر قدیم آمل محسوب می شود، گنجینه ای را در آغوش خود پناه داده به نام "آتشکده آمل" که یادگاری ست از نیاکان ایرانی عهد ساسانی. عمر این بنا یا برج چشم نواز را به قرن نهم نسبت داده اند که با توجه به ویژگی های منحصر به فردش از جمله ی بناهای خاص باستانی قرار گرفته زیرا در مقایسه با سایر برج های آن صده، از وسعت قابل ملاحظه ای برخوردار است. مهمترین نکته در معماری بنای این برج، کاربرد آجرهایی با ابعاد و قدهای گوناگون است؛ به نحوی که در عین ناموزون بودن قطعات خشت ها، گنبد اما دوری دقیق خورده و چنان شکل برج را به منصه ی ظهور آورده که بسیاری از خبرگان اهل فن از اقدام به بازسازی اش پرهیز کرده اند. زیرا که این بنا صاحب هندسه ای ست بس منحصر به فرد.این بنای آجری، دری گران را در میانه گرفته و مدفن مطهری شده برای پیکر معطر شمس آل رسول، محمد بن محمود آملی که در تذکره ی پرشکان و دانشمندان به نام کامل شمس الدین، محمد بن محمود آملی نام بردار شده است.