در ایران رسم است که برای کسی که به مسافرت می رود قرآن می گیرند تا از زیر آن رد شده و به برکت آن سفری به سلامت داشته باشد. این سنت در شیراز با دروازه قرآن که در ورودی شهر بنا شده تحقق یافته است. این طاق در زمان حکومت "عضدالدوله دیلمی" در فارس، ساخته‌شد و قرآنی نیز در آن جای داده‌شد تا مسافران در هنگام سفر از زیر قرآن بگذرند.
اما طاق به مرور زمان شکسته و تخریب شد و در دوره حکومت زندیه کریم‌خان زند (1172 – 1193) مجددا مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت و در قسمت فوقانی آن اتاقی ساخته شد و دو جلد قرآن نفیس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهیم‌بن ‌شاهرخ ‌گورکانی در آن جای داده شد. این قرآن‌ها به قرآن هفده‌من مشهورند.در سال 1316 که طرح توسعه راه شمالی شیراز در دستور کار دولت قرار گرفت، این طاق خراب شد و قرآن‌ها را به موزه تاریخ پارس (عمارت کلاه فرنگی) منتقل کردند.
در سال 1327 ه. ش. یکی از بازرگانان شیراز به نام "حسین ایگار"، مشهور به "اعتمادالتجار"، با هزینه شخصی خود طاق کنونی را بازسازی کرد و چند آیه از قرآن‌کریم را که با خط ثلث ونسخ بر روی کاشی نوشته شده بود بر بدنه طاق نصب کرد.