سرای مشیر یا سرای گلشن از آثار دوره قاجاریه در شیراز است که در انتهای جنوبی بازار وکیل قرار گرفته‌است. این سرا که دارای طرح و نقشه‌ای دایره‌ای (هشت گوش) است، توسط میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملک ساخته شده است.
معماری این بنا برگرفته از معماری کاروانسراهای دوره صفویه است که به مرور زمان تخریب شد ولی در زمان پهلوی به دستور فرح دیبا، کاشی‌های ریخته و درک‌های فرسوده و شکسته‌ این بنا مورد مرمت قرار گرفت و به شکل امروزی در آمد. رنگ زرد و طرح‌های گلدانی معرف سبک اختلاط است که بیننده را به دوره ی قاجار می کشاند.

ویژگی معماری
این بنا به شکل هشت ضلعی است که اتاق‌ها در هشت ضلع آن قرار گرفته‌اند. در وسط حیاط نیز حوض بزرگ هشت ضلعی ای قرار دارد که لبه و پاشویه آن از سنگ‌های مختلف یکپارچه ساخته شده‌است و در آن سه فواره وجود دارد. در چهار طرف این حوض، باغچه‌هایی قرار گرفته و در آن درخت نارنج پرورش یافته‌است.
در ضلع شرقی و غربی حیاط، مغازه‌ها و راهروهایی وجود دارد که دری مغازه‌ها همگی ارسی‌های چوبی است که با شیشه‌های رنگی تزیین شده‌اند.
سردر ورودی سرای مشیر دارای دو طبقه کاشی‌کاری‌ شده‌است که چند لچکی نیز در آن قرار دارد. در بالای آن نیز، به جهت نورگیری حجره‌های طبقه دوم سرا، پنجره‌ای مشبک از آجر قرار گرفته‌است.
بالای بام نیز از قطعات سنگ یکپارچه تهیه شده‌است. در دو طرف نمای سردر ورودی، دو اسپره کاشی‌کاری‌ شده وجود دارد و بالاتر از آن، مقرنس‌هایی از کاشی قرار گرفته‌است.
در زیر آن کتیبه‌ای کاشی‌کاری‌ شده با زمینه لاجوردی و خط نستعلیق عبارت سرای گلشن بنای مرحمت پناه حاجی میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملک شیرازی را نشان می‌دهد. در پایین کتیبه، دو سنگ مرمری قرار گرفته که بر روی آن‌ها در سه سطر عبارتی در بیان اهداف تأسیس سرا، حجاری شده‌ و در پایان نیز تاریخ 1282 ه. ق قید شده‌است. در دو طرف این دو سنگ، دو حاشیه کاشی‌کاری‌ مزین به شاخ و گل و برگ، قرار گرفته‌است.

سازمان میراث فرهنگی، این بنا را در سال 1347 ه. ش . با شماره 424 به ثبت تاریخی رسانید.