"خشکه دریا" دره ای ست بسیار زیبا که محل تلاقی چند رود پر آب روان شده از دل کوه های زیبای "دشته" می باشد. آنچه که این منطقه را منحصر به فرد کرده است وجود دریاچه ای در ارتفاعات است که باید چند ساعت با خودرو و چند ساعت را هم پیاده رفت تا به آن رسید اما به واقع به سختی راه می ارزد. درباره این منطقه و مسیر منتهی به آن داستان ها و افسانه های کهن، مهیج و جذابی تعریف کرده اند. هرچند امروزه پهنه ی این دریاچه خشک شده، اما هنوز رودهای پر آب آن جاری ست و ریزش آبشار گونه شان بر تخته سنگ های پایین دست، صحنه های زیبایی را رقم میزند.پیری تعریف می کرد که درگذشته ای نه چندان دور حجم آب دریاچه آنقدر بالا آمده که چندین گونه از ماهی های سردآبی و رودخانه ای در آنجا زندگی می کردند و گاه و بی گاه نیز صید اهالی می شدند. البته معمای حضور این ماهی ها در آن ارتفاع نکته ایست که خیلی ها از جواب آن عاجز مانده اند.هر چند افسانه ای از قصه های این حوالی، از پدیده ای به نام " باران ماهی" یاد کرده و آمدن ماهی ها را از آسمان نقل می کنند، ولی گروهی دیگر آن ها را مربوط به وجود پرندگانی می دانند که شاید در ابتدا تخم چند ماهی را با دهان خود به این منطقه آورده اند، آنچه انکار ناپذیر است وجود ماهی های بزرگ و زیبایی ست که شاهدان عینی آن را بازگویه می کنند.راه این دریاچه ی آسمانی را می توان از دو سمت پیمود؛ یکی از سمت ییلاقات ماسال و یکی ازسمت جاده امام زاده شفیع شاندرمن، درمسیر دوم که در گذشته پرتردد تر هم بوده تخته سنگ عظیمی وجود دارد که افسانه های منطقه وجود گنجی کهن را شامل هفت بار شتر زر وسکه در پای آن نقل می کنند: روی این تخته سنگ سوراخی وجود دارد که طبق افسانه ها درون آن ماری اژدها گونه نگهبانی گنج را عهده دار است. در ماسال، با افسانه و تاریخ همسفر شوید فقط مراقب باشید مار نیشتان نزند!
