شاه فیروز، یکی از بناهای تاریخی سیرجان است که شامل یک ساختمان چهار طاقی آجری با هشت ستون و سقفی گنبدی است که بر روی این ستونها زده شده. این بنا بر بالای تپه ای در دوازده کیلو متری جنوب شرقی سیرجان و در کنار جاده ی سیرجان -بافت، در سه کیلو متری شرق امامزاده علی و قلعه سنگ قرار دارد. آجرهای این بنا به شکل مربع می باشند و مردم این نواحی نقل می کنند که در ساختمان آن از شیر شتر استفاده شده تا بنا محکم ساخته شود و پا بر جا بماند.در اطراف آن، و در تمام سطح تپه ای که بنا بر روی آن ساخته شده ،قسمتهای شکسته و باقیمانده ی ظروف سفالی به چشم می خورد و وجود تمدنی عظیم را در این نواحی نشان می دهد. چهار ستون از این ساختمان خراب شده و فرو ریخته ،اما سقف آن هنوز بر روی چهار ستون مستحکم دیگر باقیمانده است.آنطور که مردم سیرجان میگویند، این مقبره متعلق به ابوکالیجار پسر عضد الدوله دیلمی است که بر اثر خوردن گوشت آهو دل درد گرفته و در همین محل درگذشته و او را برفراز این تپه دفن کرده اند.اگر بخواهیم این ساختمان را به یک آتشکده نسبت دهیم ، مدارک و شواهد تاریخی بهتری وجود دارد . در این باره ابن اثیر می نویسد "گشتاسب که یکی از پادشاهان قدیم ایران بود و دین حضرت سلیمان را داشت که در زمان او زرتشت ظهور کرد و در کوه تنبور به عبادت مشغول شد .(این کوه در سه کیلومتری این بنا می باشد )و احتمال زیاد می رود که از بنا بعنوان آتشکده استفاده شده باشد .یک ضرب المثل قدیمی هم در مورد شاه فیروز در سیرجان هست و آن این است که اگر بخواهند بی خاصیتی شخصی را عنوان کنند. می گویند :«فلانی مثل شاه فیروز است ، نه کور می کند نه شفا می دهد.»
