مسجد امام حسن عسگری یا مسجد جامع قم بنا به روایتی به دستور امام حسن عسگری(علیه السلام) و به دست وکیل و نماینده آن حضرت در قرن سوم هجری ساخته شده است. این مسجد همواره مورد توجه و عنایت علما و بزرگان بوده و در نوع خود از مساجد منحصر به فرد در دنیای اسلام است.
مسجد جامع قم، بنایی است با مساحتی حدود ۶ هزار متر مربع، که ساخت و احداث آن، در چندین دوره‌ی زمانی مختلف، صورت گرفته است. معمار و طراح این عمارت کهن، قسمت‌های متعددی از جمله سردر ورودی، صحن، ایوان، گنبدخانه و شبستان را برای آن در نظر گرفته است. به نظر می‌رسد بخش گنبدخانه‌ی مسجد، قبل از دیگر قسمت‌های این اثر تاریخی، ساخته شده باشد که براساس نوشته‌های تاریخی برجای‌مانده از پیشنیان و همچنین آثار تاریخی و معماری صورت گرفته در آن، پیشنیه‌ای به قدمت حکومت سلجوقیان را به خود اختصاص داده است. سازندگان این اثر تاریخی، ۲ در ورودی را برای آن در نظر گرفته‌اند که یکی در بخش غربی بنا و به عنوان ورودی اصلی تلقی شده و دیگری در کوچه‌ای فرعی و متصل به شبستان‌های واقع در شمال عمارت، قرار دارد. کاشیکاری‌های انجام شده توسط هنرمندان و استادکاران خوش‌ذوق ایران کهن، از جمله ویژگی‌های هنر معماری ایرانی است که جلوه و جلال خاصی به این مجموعه‌ی باشکوه بخشیده است. همچنین مقرنس‌کاری‌ها و کتیبه‌های قرآنی موجود در مسجد جامع، ارزش و اهمیت آن را دو چندان ساخته است.
