باغ چشمه عمارت، که یکی از باشکوه ترین باغ های صفویه در اشرف البلاد بوده به دستور شاه عباس، در سال های 1021-1027 ه.ق ساخته شده و از اهمیت تاریخی ویژه ای برخوردار است.
در طبقه همکف این ساختمان آجری چشمه ای از دل زمین فوران میزند و برای همین به آن "کاخ چشمه" و یا آنگونه که در روزگار صفوی نامیده می شد "چشمه عمارت" گفته اند. البته روشن نیست که آیا معماران صفوی آب چشمه را از راه دور، و از فراز کوه به درون ساختمان هدایت کرده اند یا اینکه چشمه به گونه طبیعی در آنجا وجود داشته است.
ازبرجستگی‌های "کاخ چشمه" سیستم آبرسانی آنرا می توان نام برد که در آن روزگار بدون وجود پمپ، به سبکی ماهرانه آب را به قسمت بالا برده، با گردش و سر ریز شدن حوضچه‌های بالا، دوباره به قسمت همکف سرازیر می‌شده و سپس در نهری دیگر از ساختمان به بیرون هدایت شده و به حوض‌های پیرامون ساختمان می ریخته تا با سرریز شدن حوضها در جویبارهای باغ به گردش در آمده و به شالیزار برود.
ازبرجستگی‌های دیگر هنر معماران چیره‌ دست "کاخ چشمه" در روزگار صفویان این است که در لای دیوارهای اشکوب و همکف به اشکوب بالا، حفره‌هایی ساخته‌اند که با به کارگیری تکنیک آوا شنودی، صدای موسیقی گروه نوازندگان که هنگام جشن‌ها، به ‌ویژه در موسم نوروز که گرداگرد چشمه می‌نواخته‌اند، بالا رفته و در سراسر بنا، زیبا و شاعرانه پژواک داشته است.