آشنایی با آداب و رسوم و فرهنگ انسان ها هنوز برای بسیاری از گردشگران از جایگاه ویژه ای برخوردار است، در این میان روستای ابیانه به دلیل اصالتی که در معماری روستا دیده می شود و ساکنانی که با حضور دنیای مدرن و کالاهای پرزرق و برق همچنان پوشاک کهن دیار خود را بر تن می نمایند و همچنین آداب و رسوم خاص آن ها که با دقتی بسیار همچنان پابرجاست، یکی از دیدنی ترین جاذبه های گردشگری کاشان را به خود اختصاص داده است.پیشینه تاریخی ابیانه، چنان که از شکل بناها و سایر شواهد پیداست، به دوران بسیار قدیم می رسد، به طوری که می گویند بیشترین رونق آن در زمان صفویه بوده است. از جمله آثاری که بیانگر این سابقه می باشد، محرابی چوبی است در شبستان مسجد ابیانه که تاریخ 466 ه.ق، یعنی مقارن با دوران سلطنت سلجوقیان و رونق بسیار شهر اصفهان روی آن حک شده است.سیمای روستا را بافت یک دستی در سطح شیب دار تشکیل می دهد و خانه ها اغلب به رنگ سرخ با بام های مسطح مشاهده می شوند که در آن ها ایوان های چوبی پیش آمده چشم اندازی ویسع بر روی باغ ها دارند. خانه ها همه رو به آفتاب هستند و برای گریز از سرما یکدیگر را به سختی در آغوش گرفته اند.مهم ترین بنای تاریخی ابیانه مسجد جامع آن است که ظاهراً در دوره های مختلف مورد مرمت و باز سازی قرار گرفته است. محراب بزرگ چوبی مسجد از چوب گردوی قهوه ای رنگ ساخته و منبت کاری شده است و کتیبه های قرآنی برجسته دارد، تاریخ ساخت این محراب 776 ه.ق و نام بانی آن بر آن حک شده است. قدیمی ترین اثر تاریخی این مسجد منبر چوبی منبت کاری آن است که در سال 466 ه.ق ساخته شده و با خط کوفی، برکتیبه آن آمده است .پس از مسجد جامع، مسجد "پرزله" ابیانه را به عنوان یک اثر تاریخی دیدنی می توان نام برد که قدمت در ورودی یک لنگه ای شبستان آن به سال 709 ه . ق می رسد و تاریخ بنای سالن بزرگ فوقانی آن سال 1061 ه.ق می باشد.
ابیانه دارای دو خانقاه نیز می باشدکه از بناهای زمان شاه عباس صفوی محسوب می شوند، یکی از این دو بنا از خشت و گل است که اکنون به صورت خانه مسکونی نیمه مخروبه در آمده و تنها نامی از آن باقی است و دیگری در قسمت بالای ابیانه واقع شده است. در ابیانه آثاری از قلعه ای نیز به چشم می خورد که در اصطلاح محلی به آن "چهامان" می گویند، ساختمان آن از خشت و گل و چهار برج در چهارگوشه آن دیده می شود.
آتشکده ای نیز در این روستا وجود دارد که تاریخ بنای آن مشخص نیست، ولی شکل ساختمانی آن با بقیه بناها متفاوت است، این بنا دارای قوس ها ی سنگی بوده و مصالح آن سنگ و گچ است و چوب هم در آن به کار برده شده است. وجود این آتشکده در مرکز ابیانه بیانگر موقعیت ممتاز آن در عهد ساسانیان است.