شهری عظیم، مدفون شده زیر تپه ای شنی، خبر از مردمان متمدنی می دهد که در دوره ی باشکوه هخامنشیان در این ناحیه روزگار می گذراندند. شهری که تمامی بناهای آن از خشت و گل و با برنامه ریزی شهر و روی اصول ساخته شده است. از مهم ترین بناهای بجا مانده در این شهر می توان به نیایشگاهی بزرگ اشاره کرد که محل برگزاری مراسم مذهبی مرمان این شهر بوده است. کارشناسان بدلیل نبود هیچ نشانه ای از آتشسوزی و جنگ تنها دلیل متروکه شدن شهر را تغییر مسیر رود هیرمند می دانند که منبع اصلی آب شهر بوده است.
