در شمال شهر تاریخی شوشتر می توانید به دیدار یکی از بزرگترین نهرهای دستکند ایران بروید که یادگاری از هخامنشیان بوده و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. نهر دستکند شاخه ای از رود کارون می باشد که در شمال شوشتر توسط بند میزان از کارون جدا شده و در فاصله حدود 45 کیلومتری پایین تر مجددا به آن وصل می شود. برای جلوگیری از تخریب، کف نهر با سنگ های بزرگی که توسط بست های فلزی به هم متصل شده اند فرش شده است. جالب است بدانید که در دل صخره های مرتفع اطراف نهر گرگر سوراخ ها و هواکش هایی وجود دارند که به شوادان های خانه ها راه داشته و هوای خنک را از سمت نهر به داخل آن ها می فرستند. «شوادان» به زیر زمین های عمیقی گفته می شود که اهالی جنوب ایران برای فرار از گرمای طاقت فرسا در خانه های خود تعبیه می کردند. ساسانیان بر روی نهر گرگر پلی ساخته اند که در پشت آن، بندآب نهر گرگر توسط سه تونل که در دل صخره با دست حفر شده اند به جنوب پل بند منتقل می شود و با حرکت آب از بین کانال های فرعی، آبشارهای زیبای شوشتر تشکیل می شوند.