میرزا علی خان دولوی قاجار، ملقب به ظهیرالدوله، پسر عم‌، پسر خوانده‌ و داماد فتحعلى‌ شاه‌ و از امیران‌ و فرمانروایان‌ اوایل‌ دورة قاجاریه‌، فرزند محمد ناصرخان، وزیر دربار ناصرالدین شاه در سال 1281 در جمال آباد شیراز، دیده به جهان گشود.
او در دوران زندگی اش آن چنان زیست که هیچ کس گمان نمی برد از خواص خاندان است و البته همین خصلت ها ایشان را به سوی ایجاد مهر و عرض ارادت به عرفاء و دراویش سوق داد، چونان که گوشه ای از ظهیر الدوله اکنون نیز به ایشان اختصاص دارد.
گفتنی ست؛ از آنجا که ظهیرالدوله، در عهد حیاطش، مردی سرشناس، صاحب اعتبار و مورد قبول عوام و دیگر طبقات اجتماعی بوده، بسیاری از اهل هنر، سیاست بازان و دانشمندان پیش از ملاقات با ملک الموت، وصیت کرده اند که در آرامگاه ظهیر الدوله دفن شوند. کاری که امروزه بسیار به سختی به اموات شیفته ی این آرامگاه رخصت آرامیدن می دهد.
مشاهیری چون ملک الشعرای بهار، ایرج میرزا، رشید یاسمی، رهی معیری، دکتر محمد حسین لقمان ادهم، محمد مسعود، ابوالحسن صبا، روح الله خالقی، فروغ فرخ زاد، قمرالملوک وزیری، استاد حسین تهرانی و بسیاری دیگر از هنرمندان سرشناس ایران زمین، در این قبرستان رخ در نقاب خاک کشیده اند.آرامگاه ظهیرالدوله، همان اواسط سربالایی دربند است، ته کوچه ای که ظهیرالدوله نام دارد.