کاشی هایی لاجوردی و فیروزه ای از جنس دریا و آسمان با طرح هایی متنوع و دلربا اثری خلق کردند که در هیچ نقطه ای از دنیای اسلام شبیه آن را نمی توان یافت؛ اثری به نام مسجد کبود.مسجد کبود تبریز یا عمارت مظفریه به دستور جهانشاه بن یوسف شاه یکی از فرمانروایان سلسله قرا قویونلوها بنا شده و در سال 870 ه.ق به پایان رسید.  در این مدت هنرمندان سازنده مسجد با بکارگیری کاشی های لاجوردی، فیروزه ای، سیاه و سفید و با شیوه معرق و طرح های متنوع اسلیمی بسیار ظریف یکی از شاهکارهای جهان اسلام را آفریدند که امروزه از آن شاهکار متأسفانه چیز زیادی باقی نمانده است.اگر به مسجد کبود قدم گذاشتید بازدید از کاشی کاری معرق و کتیبه های سر در اصلی مسجد را فراموش نکنید، کتیبه هایی که با خط ثلث و کوفی بر سردر حک شده اند. آرامگاه خانوادگی جهانشاه نیز در بخش جنوبی مسجد قرار گرفته است.گورستان عصر آهن در محوطه مسجد کبود تبریز واقع است.  طی خاک برداری های سال 1376 به وسیله شرکت های ساختمانی آثاری از این محوطه به دست آمد و در شهریور ماه 1377 توسط آقای نصرت الله معتمدی محوطه شناسی و آثار هزاره اول پیش از میلاد گزارش شده است. در سال 1379 عملیات حفاری آغاز شده و کاوش تا سال 1382 ادامه یافت و گورستان مربوط به عصر آهن شناسایی شد. آثار و اشیا به دست آمده شامل ظروف سفالی و اشیا زینتی است که همراه اسکلت ها و از داخل کوزه ها به دست آمده است.گور نوزادان بصورت ساده بوده و گور نوجوانان در سازه‌های مربعی با دو ظرف سفالی همراه است. بیشتر اجساد یافت شده در سنین پایین مرده اند. کودکان با اسباب بازی‌هایشان دفن شده اند و زن‌ها با جواهرات و مرد‌ها با ابزار جنگی شان.